εξωπραγματικός

Grec

Étymologie

Dérivé de πραγματικός, avec le préfixe εξω-.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		εξωπραγματικός		εξωπραγματική		εξωπραγματικό
génitif		εξωπραγματικού		εξωπραγματικής		εξωπραγματικού
accusatif		εξωπραγματικό		εξωπραγματική		εξωπραγματικό
vocatif		εξωπραγματικέ		εξωπραγματική		εξωπραγματικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		εξωπραγματικοί		εξωπραγματικές		εξωπραγματικά
génitif		εξωπραγματικών		εξωπραγματικών		εξωπραγματικών
accusatif		εξωπραγματικούς		εξωπραγματικές		εξωπραγματικά
vocatif		εξωπραγματικοί		εξωπραγματικές		εξωπραγματικά

εξωπραγματικός (exopragmatikós) \ɛ.ksɔ.pɾa.ɣma.ti.ˈkɔs\

1. Irréaliste.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)