Accueil
Au hasard
Se connecter
Configuration
Faire un don
À propos du Wiktionnaire
Licence
Rechercher
εὐηγενής
Langue
Suivre
Modifier
Sommaire
1
Grec ancien
1.1
Étymologie
1.2
Adjectif
1.3
Références
Grec ancien
modifier
Étymologie
modifier
De
γίγνομαι
,
gígnomai
(« naitre ») et
εὖ
,
eu
(« bien »).
Adjectif
modifier
cas
singulier
masculin
féminin
neutre
nominatif
εὐγεν
ής
εὐγεν
ής
εὐγεν
ές
vocatif
εὐγεν
ές
εὐγεν
ές
εὐγεν
ές
accusatif
εὐγεν
ῆ
εὐγεν
ῆ
εὐγεν
ές
génitif
εὐγεν
οῦς
εὐγεν
οῦς
εὐγεν
οῦς
datif
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
cas
duel
masculin
féminin
neutre
nominatif
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
vocatif
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
accusatif
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
εὐγεν
εῖ
génitif
εὐγεν
οῖν
εὐγεν
οῖν
εὐγεν
οῖν
datif
εὐγεν
οῖν
εὐγεν
οῖν
εὐγεν
οῖν
cas
pluriel
masculin
féminin
neutre
nominatif
εὐγεν
εῖς
εὐγεν
εῖς
εὐγεν
ῆ
vocatif
εὐγεν
εῖς
εὐγεν
εῖς
εὐγεν
ῆ
accusatif
εὐγεν
εῖς
εὐγεν
εῖς
εὐγεν
ῆ
génitif
εὐγεν
ῶν
εὐγεν
ῶν
εὐγεν
ῶν
datif
εὐγεν
έσι(ν)
εὐγεν
έσι(ν)
εὐγεν
έσι(ν)
εὐηγενής
,
eugenês
Bien
né
,
noble
.
Références
modifier
Anatole Bailly
,
Abrégé du dictionnaire grec-français
, Hachette, 1901
→ consulter cet ouvrage