ιόν

Voir aussi : ἰόν, ἴον, -ιον, -ίον, ίον

Grec

Étymologie

De l’anglais ion, emprunté au grec ancien ἰόν, ión, avec conservation de la conjugaison originelle → voir ion et iont.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	το	ιόν	τα	ιόντα
Génitif	του	ιόντος	των	ιόντων
Accusatif	το	ιόν	τα	ιόντα
Vocatif		ιόν		ιόντα

ιόν (ión) \i.ˈɔn\ neutre

1. (Physique) Ion.

Dérivés

• ιοντικός
• ανιόν
• κατιόν
• ιοντίζω
• ιοντιστής/ιονιστής
• ιονόσφαιρα
• ιοντοθεραπεία