κόπρος

Grec ancien

Étymologie

Apparenté au lituanien šikna (« cul »), šikti (« déféquer »), de l’indo-européen commun *k̂ekʷ- (« chier »).

1. Au sujet de *\kʷ\ → *\p\, voir ἵππος, ἴκκος.
2. Ce radical *k̂ekʷ- est à rapprocher de celui qui donne caco en latin.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	κόπρος	αἱ	κόπροι	τὼ	κόπρω
Vocatif		κόπρε		κόπροι		κόπρω
Accusatif	τὴν	κόπρον	τὰς	κόπρους	τὼ	κόπρω
Génitif	τῆς	κόπρου	τῶν	κόπρων	τοῖν	κόπροιν
Datif	τῇ	κόπρῳ	ταῖς	κόπροις	τοῖν	κόπροιν

κόπρος, kópros *\ˈko.pros\ féminin

1. Excrément des animaux, fiente, ou des hommes.
   1. (Par suite) Fumier
   2. (Par extension) Saleté, ordure.
2. Endroit où s’amasse le fumier, d’où étable.

Dérivés

• κοπραγωγέω
• κοπραγωγός
• κόπρανα (excrements)
• κοπρεαῖος
• κόπρειος (merdeux, sale)
• κοπρεύω
• κοπρέω
• κοπρεών
• κοπρηγέω
• κοπρηγία
• κοπρηγός
• κοπρία (tas de merde)
• κοπριαίρετος
• κοπριακός
• κοπρίας
• κοπριήμετος
• κόπρινος (merdeux)
• κόπριον (crasse)
• κόπρισις
• κοπρισμός
• κοπριώδης
• κοπρίζω
• κοπροβολεῖον
• κοπροβόλος
• κοπροξύστης
• κοπροδοχεῖον
• κοπροφαγέω
• κοπροφάγος (coprophage)
• κοπροφορά
• κοπροφορέω
• κοπροφόρος
• κοπρολογέω
• κοπρολόγος
• κόπρον
• κοπροποιέω
• κοπροποιός (qui produit de la merde)
• κοπροθέσιον
• κοπροθήκη
• κοπροσύνη
• κοπροσύρα
• κοπρόω (couvrir de merde)
• κοπρώδης (merdeux)
• κοπρών (toilettes, chiottes)

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : κόπρος
• Français : copro-

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage