πλατύς
Grec modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien.
Adjectif modifier
πλατύς (platís) \pla.ˈtis\
Dérivés modifier
- πλαταίνω
- πλατέα
- πλατεία
- πλατειάζω
- πλατειασμός
- πλατειαστικός
- πλάτεμα
- πλάτη
- πλατιά
- πλάτος
- πλάτυνση
- πλατύνω
- πλάτυσμα
- πλατυτέρα
- πλατύτητα
- πλάτωμα
- πλατωσιά
- πλατσομύτης
- πλατύβαθρο
- πλατύγυρος
- πλατυκέρατος
- πλατυκεφαλία
- πλατυκέφαλος
- πλατυμέτωπος
- πλατυπόδαρος
- πλατυποδία
- πλατύρρινος
- πλατύσκαλο
- πλατύστερνος
- πλατύστομος
- πλατύσωμος
- πλατύφυλλος
- πλατύχωρος
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | πλατύς | πλατεῖα | πλατύ | |||
| vocatif | πλατύ | πλατεῖᾰ | πλατύ | |||
| accusatif | πλατύν | πλατεῖᾰν | πλατύ | |||
| génitif | πλατέος | πλατείᾱς | πλατέος | |||
| datif | πλατεῖ | πλατείᾳ | πλατεῖ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | πλατέε | πλατείᾱ | πλατέε | |||
| vocatif | πλατέε | πλατείᾱ | πλατέε | |||
| accusatif | πλατέε | πλατείᾱ | πλατείᾱ | |||
| génitif | πλατέοιν | πλατείαιν | πλατέοιν | |||
| datif | πλατέοιν | πλατείαιν | πλατέοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | πλατεῖς | πλατεῖαι | πλατέᾰ | |||
| vocatif | πλατεῖς | πλατεῖαι | πλατέᾰ | |||
| accusatif | πλατεῖς | πλατείᾱς | πλατέᾰ | |||
| génitif | πλατέων | πλατειῶν | πλατέων | |||
| datif | πλατέσι(ν) | πλατείαις | πλατέσι(ν) | |||
πλατύς, -εῖα, -ύ, platús *\pla.ˈtʉs\
- Large et plat.
- (Par extension)
- Large.
- Répandu ou disséminé sur un large espace.
- Largement ouvert.
- Salé, âcre (en particulier en parlant d'eau).
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage