πυρετώδης

Grec

Étymologie

Du grec ancien.

Adjectif

πυρετώδης (piretódhis) \pi.ɾɛ.ˈtɔ.ðis\

1. Fiévreux.

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de πυρετός, puretós, avec le suffixe -ώδης, -ốdês.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πυρετώδης		πυρετώδης		πυρετῶδες
vocatif		πυρετῶδες		πυρετῶδες		πυρετῶδες
accusatif		πυρετώδη		πυρετώδη		πυρετῶδες
génitif		πυρετώδους		πυρετώδους		πυρετώδους
datif		πυρετώδει		πυρετώδει		πυρετώδει
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πυρετώδει		πυρετώδει		πυρετώδει
vocatif		πυρετώδει		πυρετώδει		πυρετώδει
accusatif		πυρετώδει		πυρετώδει		πυρετώδει
génitif		πυρετώδοιν		πυρετώδοιν		πυρετώδοιν
datif		πυρετώδοιν		πυρετώδοιν		πυρετώδοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πυρετώδεις		πυρετώδεις		πυρετώδη
vocatif		πυρετώδεις		πυρετώδεις		πυρετώδη
accusatif		πυρετώδεις		πυρετώδεις		πυρετώδη
génitif		πυρετώδων		πυρετώδων		πυρετώδων
datif		πυρετώδεσι(ν)		πυρετώδεσι(ν)		πυρετώδεσι(ν)

πυρετώδης, puretốdês *\py.re.ˈtɔː.dɛːs\

1. Qui a la fièvre, fiévreux.
2. Accompagné de fièvre.
3. (Actif) Qui donne la fièvre.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage