ὀρθογραφία
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
- De ὀρθογράφος, orthográphos (« bon scribe ») et -ία, -ía.
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | ὀρθογραφία | αἱ | ὀρθογραφιαι | τὼ | ὀρθογραφία |
| Vocatif | ὀρθογραφία | ὀρθογραφιαι | ὀρθογραφία | |||
| Accusatif | τὴν | ὀρθογραφίαν | τὰς | ὀρθογραφίας | τὼ | ὀρθογραφία |
| Génitif | τῆς | ὀρθογραφίας | τῶν | [[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]] | τοῖν | ὀρθογραφίαιν |
| Datif | τῇ | ὀρθογραφίᾳ | ταῖς | ὀρθογραφίαις | τοῖν | ὀρθογραφίαιν |
ὀρθογραφία, orthographía *\or.tʰo.ɡra.ˈpʰi.aː\ féminin
- Écriture correcte, orthographe.
- Orthographie.
Références modifier
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « orthographia », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage. Le grec ancien est donné entre parenthèses.