ὁμογενής

Voir aussi : ομογενής

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de ὁμός, homós et de γένος, génos.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμογενής		ὁμογενής		ὁμογενές
vocatif		ὁμογενές		ὁμογενές		ὁμογενές
accusatif		ὁμογενῆ		ὁμογενῆ		ὁμογενές
génitif		ὁμογενοῦς		ὁμογενοῦς		ὁμογενοῦς
datif		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ
vocatif		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ
accusatif		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ		ὁμογενεῖ
génitif		ὁμογενοῖν		ὁμογενοῖν		ὁμογενοῖν
datif		ὁμογενοῖν		ὁμογενοῖν		ὁμογενοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμογενεῖς		ὁμογενεῖς		ὁμογενῆ
vocatif		ὁμογενεῖς		ὁμογενεῖς		ὁμογενῆ
accusatif		ὁμογενεῖς		ὁμογενεῖς		ὁμογενῆ
génitif		ὁμογενῶν		ὁμογενῶν		ὁμογενῶν
datif		ὁμογενέσι(ν)		ὁμογενέσι(ν)		ὁμογενέσι(ν)

ὁμογενής, homogenês

1. De même race.
2. De même sorte, semblable.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage