Conjugaison en espagnol
aceptar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

aceptar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   acepto [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 aceptas
 aceptás
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  acepta [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptáis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptan [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   he aceptado [e]
(tú/vos  has aceptado [as]
(él/ella/Ud.  ha aceptado [a]
(nosotros-as)   hemos aceptado [ˈe.mos]
(vosotros-as/os  habéis aceptado [a.ˈβejs]
(ellos-as/Uds.  han aceptado [an]
Imparfait
(yo)   aceptaba [Prononciation ?]
(tú/vos  aceptabas [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  aceptaba [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptábamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptabais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptaban [Prononciation ?]
Plus-que-parfait
(yo)   había aceptado [a.ˈβi.a]
(tú/vos  habías aceptado [a.ˈβi.as]
(él/ella/Ud.  había aceptado [a.ˈβi.a]
(nosotros-as)   habíamos aceptado [a.ˈβi.a.mos]
(vosotros-as/os  habíais aceptado [a.ˈβi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habían aceptado [a.ˈβi.an]
Passé simple
(yo)   acepté [Prononciation ?]
(tú/vos  aceptaste [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  aceptó [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptasteis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptaron [Prononciation ?]
Passé antérieur
(yo)   hube aceptado [ˈu.βe]
(tú/vos  hubiste aceptado [u.ˈβi.ste]
(él/ella/Ud.  hubo aceptado [ˈu.βo]
(nosotros-as)   hubimos aceptado [u.ˈβi.mos]
(vosotros-as/os  hubisteis aceptado [u.ˈβi.stejs]
(ellos-as/Uds.  hubieron aceptado [u.ˈβje.ɾon]
Futur simple
(yo)   aceptaré [Prononciation ?]
(tú/vos  aceptarás [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  aceptará [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptaremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptaréis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptarán [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   habré aceptado [a.ˈβɾe]
(tú/vos  habrás aceptado [a.ˈβɾas]
(él/ella/Ud.  habrá aceptado [a.ˈβɾa]
(nosotros-as)   habremos aceptado [a.ˈβɾe.mos]
(vosotros-as/os  habréis aceptado [a.ˈβɾejs]
(ellos-as/Uds.  habrán aceptado [a.ˈβɾan]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   aceptaría [Prononciation ?]
(tú/vos  aceptarías [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  aceptaría [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptaríamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptaríais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptarían [Prononciation ?]
Passé
(yo)   habría aceptado [a.ˈβɾi.a]
(tú/vos  habrías aceptado [a.ˈβɾi.as]
(él/ella/Ud.  habría aceptado [a.ˈβɾi.a]
(nosotros-as)   habríamos aceptado [a.ˈβɾi.a.mos]
(vosotros-as/os  habríais aceptado [a.ˈβɾi.ajs]
(ellos-as/Uds.  habrían aceptado [a.ˈβɾi.an]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   acepte [Prononciation ?]
(tú/vos
ou (vos) 
 aceptes
 aceptés
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  acepte [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptéis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  acepten [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   haya aceptado [ˈa.ja]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas aceptado
 hayás aceptado
[ˈa.jas]
[a.ˈjas]
(él/ella/Ud.  haya aceptado [ˈa.ja]
(nosotros-as)   hayamos aceptado [a.ˈja.mos]
(vosotros-as/os  hayáis aceptado [a.ˈjajs]
(ellos-as/Uds.  hayan aceptado [ˈa.jan]
Imparfait (en -ra)
(yo)   aceptara [Prononciation ?]
(tú/vos  aceptaras [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  aceptara [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptáramos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptarais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptaran [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera aceptado [u.ˈβje.ɾa]
(tú/vos  hubieras aceptado [u.ˈβje.ɾas]
(él/ella/Ud.  hubiera aceptado [u.ˈβje.ɾa]
(nosotros-as)   hubiéramos aceptado [u.ˈβje.ɾa.mos]
(vosotros-as/os  hubierais aceptado [u.ˈβje.ɾajs]
(ellos-as/Uds.  hubieran aceptado [u.ˈβje.ɾan]
Imparfait (en -se)
(yo)   aceptase [Prononciation ?]
(tú/vos  aceptases [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  aceptase [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptásemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptaseis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptasen [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese aceptado [u.ˈβje.se]
(tú/vos  hubieses aceptado [u.ˈβje.ses]
(él/ella/Ud.  hubiese aceptado [u.ˈβje.se]
(nosotros-as)   hubiésemos aceptado [u.ˈβje.se.mos]
(vosotros-as/os  hubieseis aceptado [u.ˈβje.sejs]
(ellos-as/Uds.  hubiesen aceptado [u.ˈβje.sen]
Futur
(yo)   aceptare [Prononciation ?]
(tú/vos  aceptares [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.  aceptare [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptáremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os  aceptareis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.  aceptaren [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   hubiere aceptado [u.ˈβje.ɾe]
(tú/vos  hubieres aceptado [u.ˈβje.ɾes]
(él/ella/Ud.  hubiere aceptado [u.ˈβje.ɾe]
(nosotros-as)   hubiéremos aceptado [u.ˈβje.ɾe.mos]
(vosotros-as/os  hubiereis aceptado [u.ˈβje.ɾejs]
(ellos-as/Uds.  hubieren aceptado [u.ˈβje.ɾen]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 acepta
 aceptá
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(usted)   acepte [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptemos [Prononciation ?]
(vosostros-as)   aceptad [Prononciation ?]
(ustedes)   acepten [Prononciation ?]