Conjugaison:français/affouager

Conjugaison en français
affouager
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-ger}}

Conjugaison de affouager, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ affouage \ʒ‿ a.fu.aʒ\
tu  affouages \ty  a.fu.aʒ\
il/elle/on  affouage \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fu.aʒ\
nous  affouageons \nu.z‿ a.fu.a.ʒɔ̃\
vous  affouagez \vu.z‿ a.fu.a.ʒe\
ils/elles  affouagent \[il/ɛl].z‿ a.fu.aʒ\
Passé composé
j’ai  affouagé  \ʒ‿e a.fu.a.ʒe\
tu as  affouagé  \ty a.z‿a.fu.a.ʒe\
il/elle/on a  affouagé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.fu.a.ʒe\
nous avons  affouagé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.fu.a.ʒe\
vous avez  affouagé  \vu.z‿a.ve.z‿a.fu.a.ʒe\
ils/elles ont  affouagé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.fu.a.ʒe\
Imparfait
j’ affouageais \ʒ‿ a.fu.a.ʒɛ\
tu  affouageais \ty  a.fu.a.ʒɛ\
il/elle/on  affouageait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fu.a.ʒɛ\
nous  affouagions \nu.z‿ a.fu.a.ʒjɔ̃\
vous  affouagiez \vu.z‿ a.fu.a.ʒje\
ils/elles  affouageaient \[il/ɛl].z‿ a.fu.a.ʒɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  affouagé  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.fu.a.ʒe\
tu avais  affouagé  \ty a.vɛ.z‿a.fu.a.ʒe\
il/elle/on avait  affouagé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.fu.a.ʒe\
nous avions  affouagé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.fu.a.ʒe\
vous aviez  affouagé  \vu.z‿a.vje.z‿a.fu.a.ʒe\
ils/elles avaient  affouagé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.fu.a.ʒe\
Passé simple
j’ affouageai \ʒ‿ a.fu.a.ʒe\
tu  affouageas \ty  a.fu.a.ʒa\
il/elle/on  affouagea \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fu.a.ʒa\
nous  affouageâmes \nu.z‿ a.fu.a.ʒam\
vous  affouageâtes \vu.z‿ a.fu.a.ʒat\
ils/elles  affouagèrent \[il/ɛl].z‿ a.fu.a.ʒɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  affouagé  \ʒ‿y.z‿a.fu.a.ʒe\
tu eus  affouagé  \ty y.z‿a.fu.a.ʒe\
il/elle/on eut  affouagé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.fu.a.ʒe\
nous eûmes  affouagé  \nu.z‿ym.z‿a.fu.a.ʒe\
vous eûtes  affouagé  \vu.z‿yt.z‿a.fu.a.ʒe\
ils/elles eurent  affouagé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.fu.a.ʒe\
Futur simple
j’ affouagerai \ʒ‿ a.fu.a.ʒ(ə.)ʁe\
tu  affouageras \ty  a.fu.a.ʒ(ə.)ʁa\
il/elle/on  affouagera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fu.a.ʒ(ə.)ʁa\
nous  affouagerons \nu.z‿ a.fu.a.ʒ(ə.)ʁɔ̃\
vous  affouagerez \vu.z‿ a.fu.a.ʒ(ə.)ʁe\
ils/elles  affouageront \[il/ɛl].z‿ a.fu.a.ʒ(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  affouagé  \ʒ‿o.ʁe a.fu.a.ʒe\
tu auras  affouagé  \ty o.ʁa.z‿a.fu.a.ʒe\
il/elle/on aura  affouagé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.fu.a.ʒe\
nous aurons  affouagé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.fu.a.ʒe\
vous aurez  affouagé  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.fu.a.ʒe\
ils/elles auront  affouagé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.fu.a.ʒe\

Subjonctif

Présent
que j’ affouage \kə ʒ‿ a.fu.aʒ\
que tu  affouages \kə ty  a.fu.aʒ\
qu’il/elle/on  affouage \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fu.aʒ\
que nous  affouagions \kə nu.z‿ a.fu.a.ʒjɔ̃\
que vous  affouagiez \kə vu.z‿ a.fu.a.ʒje\
qu’ils/elles  affouagent \k‿[il/ɛl].z‿ a.fu.aʒ\
Passé
que j’aie  affouagé  \kə ʒ‿ɛ a.fu.a.ʒe\
que tu aies  affouagé  \kə ty ɛ.z‿a.fu.a.ʒe\
qu’il/elle/on ait  affouagé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.fu.a.ʒe\
que nous ayons  affouagé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.fu.a.ʒe\
que vous ayez  affouagé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.fu.a.ʒe\
qu’ils/elles aient  affouagé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.fu.a.ʒe\
Imparfait
que j’ affouageasse \kə ʒ‿ a.fu.a.ʒas\
que tu  affouageasses \kə ty  a.fu.a.ʒas\
qu’il/elle/on  affouageât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fu.a.ʒa\
que nous  affouageassions \kə nu.z‿ a.fu.a.ʒa.sjɔ̃\
que vous  affouageassiez \kə vu.z‿ a.fu.a.ʒa.sje\
qu’ils/elles  affouageassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.fu.a.ʒas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  affouagé  \kə ʒ‿ys a.fu.a.ʒe\
que tu eusses  affouagé  \kə ty ys.z‿a.fu.a.ʒe\
qu’il/elle/on eût  affouagé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.fu.a.ʒe\
que nous eussions  affouagé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.fu.a.ʒe\
que vous eussiez  affouagé  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.fu.a.ʒe\
qu’ils/elles eussent  affouagé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.fu.a.ʒe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  affouage  \a.fu.aʒ\
  affouageons  \a.fu.a.ʒɔ̃\
  affouagez  \a.fu.a.ʒe\
Passé
 aie  affouagé   \ɛ a.fu.a.ʒe\ 
 ayons  affouagé   \ɛ.jɔ̃.z‿a.fu.a.ʒe\ 
 ayez  affouagé   \ɛ.je.z‿a.fu.a.ʒe\