Conjugaison:français/désantagoniser

Conjugaison en français
désantagoniser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de désantagoniser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  désantagonise \ʒə  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
tu  désantagonises \ty  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
il/elle/on  désantagonise \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
nous  désantagonisons \nu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zɔ̃\
vous  désantagonisez \vu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
ils/elles  désantagonisent \[il/ɛl]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
Passé composé
j’ai  désantagonisé  \ʒ‿e de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
tu as  désantagonisé  \ty a de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
il/elle/on a  désantagonisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
nous avons  désantagonisé  \nu.z‿a.vɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
vous avez  désantagonisé  \vu.z‿a.ve de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
ils/elles ont  désantagonisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
Imparfait
je  désantagonisais \ʒə  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zɛ\
tu  désantagonisais \ty  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zɛ\
il/elle/on  désantagonisait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zɛ\
nous  désantagonisions \nu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zjɔ̃\
vous  désantagonisiez \vu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zje\
ils/elles  désantagonisaient \[il/ɛl]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  désantagonisé  \ʒ‿a.vɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
tu avais  désantagonisé  \ty a.vɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
il/elle/on avait  désantagonisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
nous avions  désantagonisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
vous aviez  désantagonisé  \vu.z‿a.vje de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
ils/elles avaient  désantagonisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
Passé simple
je  désantagonisai \ʒə  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
tu  désantagonisas \ty  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.za\
il/elle/on  désantagonisa \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.za\
nous  désantagonisâmes \nu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zam\
vous  désantagonisâtes \vu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zat\
ils/elles  désantagonisèrent \[il/ɛl]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  désantagonisé  \ʒ‿y de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
tu eus  désantagonisé  \ty y de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
il/elle/on eut  désantagonisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
nous eûmes  désantagonisé  \nu.z‿ym de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
vous eûtes  désantagonisé  \vu.z‿yt de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
ils/elles eurent  désantagonisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
Futur simple
je  désantagoniserai \ʒə  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁe\
tu  désantagoniseras \ty  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  désantagonisera \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁa\
nous  désantagoniserons \nu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  désantagoniserez \vu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁe\
ils/elles  désantagoniseront \[il/ɛl]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  désantagonisé  \ʒ‿o.ʁe de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
tu auras  désantagonisé  \ty o.ʁa de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
il/elle/on aura  désantagonisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
nous aurons  désantagonisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
vous aurez  désantagonisé  \vu.z‿o.ʁe de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
ils/elles auront  désantagonisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\

Subjonctif

Présent
que je  désantagonise \kə ʒə  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
que tu  désantagonises \kə ty  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
qu’il/elle/on  désantagonise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
que nous  désantagonisions \kə nu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zjɔ̃\
que vous  désantagonisiez \kə vu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zje\
qu’ils/elles  désantagonisent \k‿[il/ɛl]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.niz\
Passé
que j’aie  désantagonisé  \kə ʒ‿ɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
que tu aies  désantagonisé  \kə ty ɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
qu’il/elle/on ait  désantagonisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
que nous ayons  désantagonisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
que vous ayez  désantagonisé  \kə vu.z‿ɛ.je de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
qu’ils/elles aient  désantagonisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
Imparfait
que je  désantagonisasse \kə ʒə  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zas\
que tu  désantagonisasses \kə ty  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zas\
qu’il/elle/on  désantagonisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.za\
que nous  désantagonisassions \kə nu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.za.sjɔ̃\
que vous  désantagonisassiez \kə vu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.za.sje\
qu’ils/elles  désantagonisassent \k‿[il/ɛl]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  désantagonisé  \kə ʒ‿ys de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
que tu eusses  désantagonisé  \kə ty ys de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
qu’il/elle/on eût  désantagonisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
que nous eussions  désantagonisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
que vous eussiez  désantagonisé  \kə vu.z‿y.sje de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
qu’ils/elles eussent  désantagonisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\

Conditionnel

Présent
je  désantagoniserais \ʒə  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁɛ\
tu  désantagoniserais \ty  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  désantagoniserait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁɛ\
nous  désantagoniserions \nu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zə.ʁjɔ̃\
vous  désantagoniseriez \vu  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.zə.ʁje\
ils/elles  désantagoniseraient \[il/ɛl]  de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  désantagonisé  \ʒ‿o.ʁɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
tu aurais  désantagonisé  \ty o.ʁɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
il/elle/on aurait  désantagonisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
nous aurions  désantagonisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
vous auriez  désantagonisé  \vu.z‿o.ʁje de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\
ils/elles auraient  désantagonisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ de.zɑ̃.ta.ɡɔ.ni.ze\

Impératif