Conjugaison:français/incomber

Conjugaison en français
incomber
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de incomber, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ incombe \ʒ‿ ɛ̃.kɔ̃b\
tu  incombes \ty  ɛ̃.kɔ̃b\
il/elle/on  incombe \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.kɔ̃b\
nous  incombons \nu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.bɔ̃\
vous  incombez \vu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.be\
ils/elles  incombent \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.kɔ̃b\
Passé composé
j’ai  incombé  \ʒ‿e ɛ̃.kɔ̃.be\
tu as  incombé  \ty a.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
il/elle/on a  incombé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɛ̃.kɔ̃.be\
nous avons  incombé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
vous avez  incombé  \vu.z‿a.ve.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
ils/elles ont  incombé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
Imparfait
j’ incombais \ʒ‿ ɛ̃.kɔ̃.bɛ\
tu  incombais \ty  ɛ̃.kɔ̃.bɛ\
il/elle/on  incombait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.kɔ̃.bɛ\
nous  incombions \nu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.bjɔ̃\
vous  incombiez \vu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.bje\
ils/elles  incombaient \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.kɔ̃.bɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  incombé  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
tu avais  incombé  \ty a.vɛ.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
il/elle/on avait  incombé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
nous avions  incombé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
vous aviez  incombé  \vu.z‿a.vje.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
ils/elles avaient  incombé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
Passé simple
j’ incombai \ʒ‿ ɛ̃.kɔ̃.be\
tu  incombas \ty  ɛ̃.kɔ̃.ba\
il/elle/on  incomba \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.kɔ̃.ba\
nous  incombâmes \nu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.bam\
vous  incombâtes \vu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.bat\
ils/elles  incombèrent \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.kɔ̃.bɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  incombé  \ʒ‿y.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
tu eus  incombé  \ty y.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
il/elle/on eut  incombé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
nous eûmes  incombé  \nu.z‿ym.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
vous eûtes  incombé  \vu.z‿yt.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
ils/elles eurent  incombé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
Futur simple
j’ incomberai \ʒ‿ ɛ̃.kɔ̃.b(ə.)ʁe\
tu  incomberas \ty  ɛ̃.kɔ̃.b(ə.)ʁa\
il/elle/on  incombera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.kɔ̃.b(ə.)ʁa\
nous  incomberons \nu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.b(ə.)ʁɔ̃\
vous  incomberez \vu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.b(ə.)ʁe\
ils/elles  incomberont \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.kɔ̃.b(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  incombé  \ʒ‿o.ʁe ɛ̃.kɔ̃.be\
tu auras  incombé  \ty o.ʁa.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
il/elle/on aura  incombé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɛ̃.kɔ̃.be\
nous aurons  incombé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
vous aurez  incombé  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
ils/elles auront  incombé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\

Subjonctif

Présent
que j’ incombe \kə ʒ‿ ɛ̃.kɔ̃b\
que tu  incombes \kə ty  ɛ̃.kɔ̃b\
qu’il/elle/on  incombe \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.kɔ̃b\
que nous  incombions \kə nu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.bjɔ̃\
que vous  incombiez \kə vu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.bje\
qu’ils/elles  incombent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.kɔ̃b\
Passé
que j’aie  incombé  \kə ʒ‿ɛ ɛ̃.kɔ̃.be\
que tu aies  incombé  \kə ty ɛ.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
qu’il/elle/on ait  incombé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
que nous ayons  incombé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
que vous ayez  incombé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
qu’ils/elles aient  incombé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
Imparfait
que j’ incombasse \kə ʒ‿ ɛ̃.kɔ̃.bas\
que tu  incombasses \kə ty  ɛ̃.kɔ̃.bas\
qu’il/elle/on  incombât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.kɔ̃.ba\
que nous  incombassions \kə nu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.ba.sjɔ̃\
que vous  incombassiez \kə vu.z‿ ɛ̃.kɔ̃.ba.sje\
qu’ils/elles  incombassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.kɔ̃.bas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  incombé  \kə ʒ‿ys ɛ̃.kɔ̃.be\
que tu eusses  incombé  \kə ty ys.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
qu’il/elle/on eût  incombé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\
que nous eussions  incombé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
que vous eussiez  incombé  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\
qu’ils/elles eussent  incombé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɛ̃.kɔ̃.be\

Conditionnel

Impératif

Présent
  incombe  \ɛ̃.kɔ̃b\
  incombons  \ɛ̃.kɔ̃.bɔ̃\
  incombez  \ɛ̃.kɔ̃.be\
Passé
 aie  incombé   \ɛ ɛ̃.kɔ̃.be\ 
 ayons  incombé   \ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\ 
 ayez  incombé   \ɛ.je.z‿ɛ̃.kɔ̃.be\ 

Références  modifier