Conjugaison:français/réconforter

Conjugaison en français
réconforter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de réconforter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  réconforte \ʒə  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
tu  réconfortes \ty  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
il/elle/on  réconforte \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
nous  réconfortons \nu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tɔ̃\
vous  réconfortez \vu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles  réconfortent \[il/ɛl]  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
Passé composé
j’ai  réconforté  \ʒ‿e ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
tu as  réconforté  \ty a ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on a  réconforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
nous avons  réconforté  \nu.z‿a.vɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
vous avez  réconforté  \vu.z‿a.ve ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles ont  réconforté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
Imparfait
je  réconfortais \ʒə  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
tu  réconfortais \ty  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
il/elle/on  réconfortait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
nous  réconfortions \nu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tjɔ̃\
vous  réconfortiez \vu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tje\
ils/elles  réconfortaient \[il/ɛl]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  réconforté  \ʒ‿a.vɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
tu avais  réconforté  \ty a.vɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on avait  réconforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
nous avions  réconforté  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
vous aviez  réconforté  \vu.z‿a.vje ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles avaient  réconforté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
Passé simple
je  réconfortai \ʒə  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
tu  réconfortas \ty  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.ta\
il/elle/on  réconforta \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.ta\
nous  réconfortâmes \nu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tam\
vous  réconfortâtes \vu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tat\
ils/elles  réconfortèrent \[il/ɛl]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  réconforté  \ʒ‿y ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
tu eus  réconforté  \ty y ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on eut  réconforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
nous eûmes  réconforté  \nu.z‿ym ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
vous eûtes  réconforté  \vu.z‿yt ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles eurent  réconforté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
Futur simple
je  réconforterai \ʒə  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁe\
tu  réconforteras \ty  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  réconfortera \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁa\
nous  réconforterons \nu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  réconforterez \vu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  réconforteront \[il/ɛl]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  réconforté  \ʒ‿o.ʁe ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
tu auras  réconforté  \ty o.ʁa ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on aura  réconforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
nous aurons  réconforté  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
vous aurez  réconforté  \vu.z‿o.ʁe ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles auront  réconforté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\

Subjonctif

Présent
que je  réconforte \kə ʒə  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
que tu  réconfortes \kə ty  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
qu’il/elle/on  réconforte \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
que nous  réconfortions \kə nu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tjɔ̃\
que vous  réconfortiez \kə vu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tje\
qu’ils/elles  réconfortent \k‿[il/ɛl]  ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
Passé
que j’aie  réconforté  \kə ʒ‿ɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
que tu aies  réconforté  \kə ty ɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’il/elle/on ait  réconforté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
que nous ayons  réconforté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
que vous ayez  réconforté  \kə vu.z‿ɛ.je ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’ils/elles aient  réconforté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
Imparfait
que je  réconfortasse \kə ʒə  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tas\
que tu  réconfortasses \kə ty  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tas\
qu’il/elle/on  réconfortât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.ta\
que nous  réconfortassions \kə nu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.ta.sjɔ̃\
que vous  réconfortassiez \kə vu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.ta.sje\
qu’ils/elles  réconfortassent \k‿[il/ɛl]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  réconforté  \kə ʒ‿ys ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
que tu eusses  réconforté  \kə ty ys ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’il/elle/on eût  réconforté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
que nous eussions  réconforté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
que vous eussiez  réconforté  \kə vu.z‿y.sje ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
qu’ils/elles eussent  réconforté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\

Conditionnel

Présent
je  réconforterais \ʒə  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɛ\
tu  réconforterais \ty  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  réconforterait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɛ\
nous  réconforterions \nu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tə.ʁjɔ̃\
vous  réconforteriez \vu  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tə.ʁje\
ils/elles  réconforteraient \[il/ɛl]  ʁe.kɔ̃.fɔʁ.t(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  réconforté  \ʒ‿o.ʁɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
tu aurais  réconforté  \ty o.ʁɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
il/elle/on aurait  réconforté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
nous aurions  réconforté  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
vous auriez  réconforté  \vu.z‿o.ʁje ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
ils/elles auraient  réconforté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\

Impératif

Présent
  réconforte  \ʁe.kɔ̃.fɔʁt\
  réconfortons  \ʁe.kɔ̃.fɔʁ.tɔ̃\
  réconfortez  \ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\
Passé
 aie  réconforté   \ɛ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\ 
 ayons  réconforté   \ɛ.jɔ̃ ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\ 
 ayez  réconforté   \ɛ.je ʁe.kɔ̃.fɔʁ.te\