Conjugaison:français/rondiner

Conjugaison en français
rondiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de rondiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  rondine \ʒə  ʁɔ̃.din\
tu  rondines \ty  ʁɔ̃.din\
il/elle/on  rondine \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁɔ̃.din\
nous  rondinons \nu  ʁɔ̃.di.nɔ̃\
vous  rondinez \vu  ʁɔ̃.di.ne\
ils/elles  rondinent \[il/ɛl]  ʁɔ̃.din\
Passé composé
j’ai  rondiné  \ʒ‿e ʁɔ̃.di.ne\
tu as  rondiné  \ty a ʁɔ̃.di.ne\
il/elle/on a  rondiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʁɔ̃.di.ne\
nous avons  rondiné  \nu.z‿a.vɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\
vous avez  rondiné  \vu.z‿a.ve ʁɔ̃.di.ne\
ils/elles ont  rondiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\
Imparfait
je  rondinais \ʒə  ʁɔ̃.di.nɛ\
tu  rondinais \ty  ʁɔ̃.di.nɛ\
il/elle/on  rondinait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁɔ̃.di.nɛ\
nous  rondinions \nu  ʁɔ̃.di.njɔ̃\
vous  rondiniez \vu  ʁɔ̃.di.nje\
ils/elles  rondinaient \[il/ɛl]  ʁɔ̃.di.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  rondiné  \ʒ‿a.vɛ ʁɔ̃.di.ne\
tu avais  rondiné  \ty a.vɛ ʁɔ̃.di.ne\
il/elle/on avait  rondiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʁɔ̃.di.ne\
nous avions  rondiné  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\
vous aviez  rondiné  \vu.z‿a.vje ʁɔ̃.di.ne\
ils/elles avaient  rondiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʁɔ̃.di.ne\
Passé simple
je  rondinai \ʒə  ʁɔ̃.di.ne\
tu  rondinas \ty  ʁɔ̃.di.na\
il/elle/on  rondina \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁɔ̃.di.na\
nous  rondinâmes \nu  ʁɔ̃.di.nam\
vous  rondinâtes \vu  ʁɔ̃.di.nat\
ils/elles  rondinèrent \[il/ɛl]  ʁɔ̃.di.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  rondiné  \ʒ‿y ʁɔ̃.di.ne\
tu eus  rondiné  \ty y ʁɔ̃.di.ne\
il/elle/on eut  rondiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁɔ̃.di.ne\
nous eûmes  rondiné  \nu.z‿ym ʁɔ̃.di.ne\
vous eûtes  rondiné  \vu.z‿yt ʁɔ̃.di.ne\
ils/elles eurent  rondiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʁɔ̃.di.ne\
Futur simple
je  rondinerai \ʒə  ʁɔ̃.di.n(ə.)ʁe\
tu  rondineras \ty  ʁɔ̃.di.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  rondinera \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁɔ̃.di.n(ə.)ʁa\
nous  rondinerons \nu  ʁɔ̃.di.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  rondinerez \vu  ʁɔ̃.di.n(ə.)ʁe\
ils/elles  rondineront \[il/ɛl]  ʁɔ̃.di.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  rondiné  \ʒ‿o.ʁe ʁɔ̃.di.ne\
tu auras  rondiné  \ty o.ʁa ʁɔ̃.di.ne\
il/elle/on aura  rondiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʁɔ̃.di.ne\
nous aurons  rondiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\
vous aurez  rondiné  \vu.z‿o.ʁe ʁɔ̃.di.ne\
ils/elles auront  rondiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\

Subjonctif

Présent
que je  rondine \kə ʒə  ʁɔ̃.din\
que tu  rondines \kə ty  ʁɔ̃.din\
qu’il/elle/on  rondine \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁɔ̃.din\
que nous  rondinions \kə nu  ʁɔ̃.di.njɔ̃\
que vous  rondiniez \kə vu  ʁɔ̃.di.nje\
qu’ils/elles  rondinent \k‿[il/ɛl]  ʁɔ̃.din\
Passé
que j’aie  rondiné  \kə ʒ‿ɛ ʁɔ̃.di.ne\
que tu aies  rondiné  \kə ty ɛ ʁɔ̃.di.ne\
qu’il/elle/on ait  rondiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʁɔ̃.di.ne\
que nous ayons  rondiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\
que vous ayez  rondiné  \kə vu.z‿ɛ.je ʁɔ̃.di.ne\
qu’ils/elles aient  rondiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʁɔ̃.di.ne\
Imparfait
que je  rondinasse \kə ʒə  ʁɔ̃.di.nas\
que tu  rondinasses \kə ty  ʁɔ̃.di.nas\
qu’il/elle/on  rondinât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁɔ̃.di.na\
que nous  rondinassions \kə nu  ʁɔ̃.di.na.sjɔ̃\
que vous  rondinassiez \kə vu  ʁɔ̃.di.na.sje\
qu’ils/elles  rondinassent \k‿[il/ɛl]  ʁɔ̃.di.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  rondiné  \kə ʒ‿ys ʁɔ̃.di.ne\
que tu eusses  rondiné  \kə ty ys ʁɔ̃.di.ne\
qu’il/elle/on eût  rondiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁɔ̃.di.ne\
que nous eussions  rondiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\
que vous eussiez  rondiné  \kə vu.z‿y.sje ʁɔ̃.di.ne\
qu’ils/elles eussent  rondiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʁɔ̃.di.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  rondine  \ʁɔ̃.din\
  rondinons  \ʁɔ̃.di.nɔ̃\
  rondinez  \ʁɔ̃.di.ne\
Passé
 aie  rondiné   \ɛ ʁɔ̃.di.ne\ 
 ayons  rondiné   \ɛ.jɔ̃ ʁɔ̃.di.ne\ 
 ayez  rondiné   \ɛ.je ʁɔ̃.di.ne\