Conjugaison:italien/indisporre
indisporre, verbe irrégulier du deuxième groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere .
Modes impersonnels modifier
Mode | Présent | Passé | |||
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | indisporre | \in.di.ˈspor.re\ | avere | indisposto | \a.ˈve.re in.di.ˈspo.sto\ |
Gérondif | indisponendo | \in.di.ˈspo.ˈnen.do\ | avendo | indisposto | \a.ˈven.do in.di.ˈspo.sto\ |
Participe | indisponente | \in.di.ˈspo.ˈnen.te\ | indisposto | \in.di.ˈspo.sto\ |
Indicatif modifier
Conditionnel modifier
|
|
Subjonctif modifier
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Impératif modifier
|
|