Conjugaison:italien/insignire
insignire, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere .
Modes impersonnels
modifierMode | Présent | Passé | |||
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | insignire | \in.siɲ.ˈɲi.re\ | avere | insignito | \a.ˈve.re in.siɲ.ˈɲi.to\ |
Gérondif | insignendo | \in.siɲ.ˈɲen.do\ | avendo | insignito | \a.ˈven.do in.siɲ.ˈɲi.to\ |
Participe | insignente | \in.siɲ.ˈɲen.te\ | insignito | \in.siɲ.ˈɲi.to\ |
Indicatif
modifierConditionnel
modifier
|
|
Subjonctif
modifier
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Impératif
modifier
|
|