Conjugaison:italien/smiagolare
smiagolare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
modifierMode | Présent | Passé | |||
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | smiagolare | \smja.ɡɔ.ˈla.re\ | avere | smiagolato | \a.ˈve.re smja.ɡɔ.ˈla.to\ |
Gérondif | smiagolando | \smja.ɡɔ.ˈlan.do\ | avendo | smiagolato | \a.ˈven.do smja.ɡɔ.ˈla.to\ |
Participe | smiagolante | \smja.ɡɔ.ˈlan.te\ | smiagolato | \smja.ɡɔ.ˈla.to\ |
Indicatif
modifierConditionnel
modifier
|
|
Subjonctif
modifier
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Impératif
modifier
|
|