Conjugaison:latin/advenio

Conjugaison de adveniō

INFINITIF
Présent actif		Parfait actif		Futur actif
advenīre		advēnisse (advenisse)		adventūrus, -a, -um esse
Présent passif		Parfait passif		Futur passif
-		-		-

PARTICIPE / GÉRONDIF
Participe			Gérondif
	SUPIN adventum, adventū Participe présent actif adveniens, -entis Participe futur actif adventūrus, -a, -um Participe parfait passif - Adjectif verbal adveniendus, -a, -um			Nominatif : advenīre Accusatif : advenīre Accusatif avec prép. : adveniendum Génitif : adveniendī Datif : adveniendō Ablatif : adveniendō

IMPÉRATIF
Actif			Passif
	Présent advenī advenīte Futur 2PS : advenītō 3PS : advenītō 2PP : advenītōte 3PP : adveniuntō			-

INDICATIF ACTIF
Présent		Imparfait		Futur
adveniō		adveniēbam		adveniam
advenīs		adveniēbās		adveniēs
advenīt		adveniēbat		adveniet
advenīmus		adveniēbāmus		adveniēmus
advenītis		adveniēbātis		adveniētis
adveniunt		adveniēbant		advenient
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
advēnī		advēneram (advenieram)		advēnerō (advenierō)
advēnistī (advenisti)		advēnerās (advenierās)		advēneris (advenieris)
advēnit		advēnerat (advenierat)		advēnerit (advenierit)
advēnimus		advēnerāmus (advenierāmus)		advēnerimus (advenierimus)
advēnistis (advenistis)		advēneratis (advenierātis)		advēneritis (advenieritis)
advēnērunt (advēnēre) (advenierunt)		advēnerant (advenierant)		advēnerint (advenierint)

SUBJONCTIF ACTIF
Présent		Imparfait
adveniam		advenīrem
adveniās		advenīrēs
adveniat		advenīret
adveniāmus		advenīrēmus
adveniātis		advenīrētis
adveniant		advenīrent
Parfait		Plus-que-parfait
advēnerim (advenierim)		advēnissem (advenissem)
advēnerīs (advenierīs)		advēnissēs (advenissēs)
advēnerit (advenierit)		advēnisset (advenisset)
advēnerīmus (advenierīmus)		advēnissēmus (advenissēmus)
advēnerītis (advenierītis)		advēnissētis (advenissētis)
advēnerint (advenierint)		advēnissent (advenissent)