Conjugaison:latin/concubo


Conjugaison de concubō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
concubāre concubuisse concubitūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
- - -
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
concubitum, concubitū

Participe présent actif
concubans, -antis
Participe futur actif
concubitūrus, -a, -um
Participe parfait passif
-
Adjectif verbal
concubandus, -a, -um

  Nominatif : concubāre
Accusatif : concubāre
Accusatif avec prép. : concubandum
Génitif : concubandī
Datif : concubandō
Ablatif : concubandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
concubā
concubāte

Futur
2PS : concubātō
3PS : concubātō
2PP : concubātōte
3PP : concubantō

  -
INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
concubō concubābam concubābō
concubās concubābās concubābis
concubāt concubābat concubābit
concubāmus concubābāmus concubābimus
concubātis concubābātis concubābitis
concubant concubābant concubābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
concubuī concubueram concubuerō
concubuistī concubuerās concubueris
concubuit concubuerat concubuerit
concubuimus concubuerāmus concubuerimus
concubuistis concubueratis concubueritis
concubuērunt (concubuēre) concubuerant concubuerint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
concubem concubārem
concubēs concubārēs
concubet concubāret
concubēmus concubārēmus
concubētis concubārētis
concubent concubārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
concubuerim concubuissem
concubuerīs concubuissēs
concubuerit concubuisset
concubuerīmus concubuissēmus
concubuerītis concubuissētis
concubuerint concubuissent