Conjugaison:latin/disrumpo

Conjugaison de disrumpō

INFINITIF
Présent actif		Parfait actif		Futur actif
disrumpere		disrūpisse		disruptūrus, -a, -um esse
Présent passif		Parfait passif		Futur passif
disrumpī		disruptus, -a, -um esse		disruptum īrī

PARTICIPE / GÉRONDIF
Participe			Gérondif
	SUPIN disruptum, disruptū Participe présent actif disrumpens, -entis Participe futur actif disruptūrus, -a, -um Participe parfait passif disruptus, -a, -um Adjectif verbal disrumpendus, -a, -um			Nominatif : disrumpere Accusatif : disrumpere Accusatif avec prép. : disrumpendum Génitif : disrumpendī Datif : disrumpendō Ablatif : disrumpendō

IMPÉRATIF
Actif			Passif
	Présent disrumpe disrumpite Futur 2PS : disrumpitō 3PS : disrumpitō 2PP : disrumpitōte 3PP : disrumpuntō			Présent disrumpere disrumpiminī Futur 2PS : disrumpitor 3PS : disrumpitor 2PP : - 3PP : disrumpuntor

INDICATIF ACTIF
Présent		Imparfait		Futur
disrumpō		disrumpēbam		disrumpam
disrumpis		disrumpēbās		disrumpēs
disrumpit		disrumpēbat		disrumpet
disrumpimus		disrumpēbāmus		disrumpēmus
disrumpitis		disrumpēbātis		disrumpētis
disrumpunt		disrumpēbant		disrumpent
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
disrūpī		disrūperam		disrūperō
disrūpistī		disrūperās		disrūperis
disrūpit		disrūperat		disrūperit
disrūpimus		disrūperāmus		disrūperimus
disrūpistis		disrūperatis		disrūperitis
disrūpērunt (disrūpēre)		disrūperant		disrūperint

SUBJONCTIF ACTIF
Présent		Imparfait
disrumpam		disrumperem
disrumpās		disrumperēs
disrumpat		disrumperet
disrumpāmus		disrumperēmus
disrumpātis		disrumperētis
disrumpant		disrumperent
Parfait		Plus-que-parfait
disrūperim		disrūpissem
disrūperīs		disrūpissēs
disrūperit		disrūpisset
disrūperīmus		disrūpissēmus
disrūperītis		disrūpissētis
disrūperint		disrūpissent

INDICATIF PASSIF
Présent		Imparfait		Futur
disrumpor		disrumpēbar		disrumpar
disrumperis (disrumpere)		disrumpēbāris (disrumpēbāre)		disrumpēris (disrumpēre)
disrumpitur		disrumpēbātur		disrumpētur
disrumpimur		disrumpēbāmur		disrumpēmur
disrumpiminī		disrumpēbāminī		disrumpēminī
disrumpuntur		disrumpēbantur		disrumpentur
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
disruptus sum		disruptus eram		disruptus erō
disruptus es		disruptus erās		disruptus eris
disruptus est		disruptus erat		disruptus erit
disrupti sumus		disrupti erāmus		disrupti erimus
disrupti estis		disrupti erātis		disrupti eritis
disrupti sunt		disrupti erant		disrupti erunt

SUBJONCTIF PASSIF
Présent		Imparfait
disrumpar		disrumperer
disrumpāris (disrumpāre)		disrumperēris (disrumperēre)
disrumpātur		disrumperētur
disrumpāmur		disrumperēmur
disrumpāminī		disrumperēminī
disrumpantur		disrumperentur
Parfait		Plus-que-parfait
disruptus sim		disruptus essem
disruptus sīs		disruptus essēs
disruptus sit		disruptus esset
disrupti sīmus		disrupti essēmus
disrupti sītis		disrupti essētis
disrupti sint		disrupti essent