Voir aussi : duria

Étymologie

modifier
Du radical indo-européen commun *der- (« cours (d’eau) »), apparenté[1] à Durius (« Douro »), Duranius (« Dordogne »), Druma (« Drôme »).

Nom propre

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif Duriă Duriae
Vocatif Duriă Duriae
Accusatif Duriăm Duriās
Génitif Duriae Duriārŭm
Datif Duriae Duriīs
Ablatif Duriā Duriīs

Duria \Prononciation ?\ féminin

  1. (Géographie) Doire baltée ou Doire ripaire, affluents du .
    • CCC p. a fonte addens meatu duo de LXXXX nec amnes tantum Appenninos Alpinosque navigabiles capiens, sed lacus quoque inmensos in eum sese exonerantes, omni numero XXX flumina in mare Hadriaticum defert, celeberrima ex iis Appennini latere Iactum, Tanarum, Trebiam Placentinum, Tarum, Inciam, Gabellum, Scultennam, Rhenum, Alpium vero Sturam, Orgum, Durias duas, Sesitem, Ticinum, Lambrum, Adduam, Ollium, Mincium. — (Pline, Naturalis Historia, III, 118)
      Il a 388.000 pas de sa source à son embouchure, y compris 88.000 pour les sinuosités. Non seulement il reçoit des rivières navigables descendant des Apennins et des Alpes, mais encore il sert d'écoulement à des lacs immenses. Le nombre des rivières qu'il mène à la mer Adriatique est de trente en tout ; les plus célèbres sont, venant des Apennins, le Tanare, la Trébie, qui traverse le Placentin, le Tarus, l'Incia, le Gabellus, la Scultenna, le Rhénus; venant des Alpes, la Stura, l'Orgo, les deux Doires, le Sessitès, le Tésin, le Lambrus, l'Adda, l'Oglio, le Mincio.

Voir aussi

modifier
  • Duria Maior sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  
  • Duria Maior sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  

Références

modifier
  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage