Nederlands: Achterglasschildering met als thema de slavenhandel. De schildering toont blanke handelaren die in een dorp wapens aanbieden in ruil voor slaven. Afgebeeld is de eerste keer dat een dergelijke transactie plaatsvond. Twee Franse handelaren, Leonard en Alfred, proberen slaven te kopen van Koning Coumba N'dofin en zijn lijfwacht N'demba in het dorp Sam in Wolof-land (informatie verkoper).

De traditie van het achterglasschilderen is eind 19e eeuw vanuit het Midden-Oosten en Noord-Afrika naar Senegal overgebracht. Vanaf de jaren 1890 importeerden Libanese, Syrische en Marokkaanse migranten religieuze prenten en achterglasschilderingen vanuit hun herkomstlanden naar Senegal voor de verkoop en voor eigen gebruik. Na enige tijd begonnen Senegalese moslims de Arabische glasschilderingen te reproduceren, gebruikmakend van dezelfde (vaak sjiietische) voorstellingen en Arabische teksten als de prenten en schilderingen uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

Na verloop van tijd ontwikkelde zich binnen de Senegalese traditie een eigen identiteit, met een eigen schilderstijl en typisch Senegalese thematiek. Deze ontwikkeling is in gang gezet met schilderingen die de Senegalese, soennitische stromingen van islam weerspiegelden, zoals afbeeldingen van Senegalese religieuze leiders (marabouts). Een kenmerkend stijldetail is de proportionele verdeling in de achterglasschilderingen; de grootte van de figuren in de afbeelding weerspiegelt de mate van belangrijkheid.

Het hoogtepunt van de produktie van Senegalese glasschilderingen voor de lokale markt lag in de periode 1920-1970 (Bouttiaux-Ndiaye, p. 9). In de periode daarna verminderde de vraag op de lokale markt sterk vanwege de opkomst van goedkoop drukwerk. Sinds die tijd prefereren de meeste Senegalese moslims een foto of gedrukte prent als religieus object boven een glasschildering.

Sinds de opkomst van het toerisme in Senegal in de jaren 1970 worden glasschilderingen met name voor de toeristische markt gemaakt. De thematiek werd aangepast aan de smaak van de toeristen; minder religieuze afbeeldingen en meer scènes uit het dagelijks leven, voorstellingen van de Senegalese cultuur en ook afbeeldingen van internationaal bekende figuren als Bob Marley en Kuifje.

Daarnaast werd het Senegalese achterglasschilderen door de westerse kunstwereld ontdekt, beginnend met de publicatie van Renaudeau (1984). Senegalese kunstenaars begonnen te experimenteren met materiaal, techniek en thematiek. Waren de schilderingen vroeger anoniem, nu begonnen kunstenaars hun werken te signeren. Door aankopen van diverse westerse musea werden de prijzen sterk opgedreven. Met bovenstaande ontwikkelingen is de betekenis van achterglasschilderingen veranderd, ze zijn van religieuze voorwerpen tot kunstwerken geworden.