Lucus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Voir lucus (« bois sacré, clairière »).
Nom commun modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Lucus |
Vocatif | Luce |
Accusatif | Lucum |
Génitif | Lucī |
Datif | Lucō |
Ablatif | Lucō |
Lucus \Prononciation ?\ masculin
- Nom de plusieurs villes dont :
- Luc-en-Diois ;
- Lugo en Italie.
- Lugo en Espagne, dite Lucus Augusti.
- Lucensis conventus populorum est sedecim, praeter Celticos et Lemavos ignobilium ac barbarae appellationis, sed liberorum capitum ferme CLXVI. Simili modo Bracarum XXIIII civitates CCLXXXV capitum, ex quibus praeter ipsos Bracaros Biballi, Coelerni, Callaeci, Equasei, Limici, Querquerni citra fastidium nominentur. — (Pline, Naturalis Historia, III)
- Le ressort de Lucus (Lugo) comprend, outre les Celtiques et les Lebuns, 16 peuples sans illustration et portant des noms barbares, mais comptant environ 166.000 têtes libres. De même celui de Bracarum (Braga) s'étend sur 24 cités avec 175.000 têtes libres, entre lesquelles, outre les Bracares eux-mêmes, on peut nommer, sans ennui pour le lecteur, les Bibales, les Caelérins, les Gallaeques, les Héquaeses, les Limiques, les Querquernes.
- Lucensis conventus populorum est sedecim, praeter Celticos et Lemavos ignobilium ac barbarae appellationis, sed liberorum capitum ferme CLXVI. Simili modo Bracarum XXIIII civitates CCLXXXV capitum, ex quibus praeter ipsos Bracaros Biballi, Coelerni, Callaeci, Equasei, Limici, Querquerni citra fastidium nominentur. — (Pline, Naturalis Historia, III)
Gentilés et adjectifs correspondants modifier
Voir aussi modifier
- Lucus (Italia) sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références modifier
- « Lucus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage