Pytho
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien Πυθώ, Pythṓ.
Nom propre modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Pythō |
Vocatif | Pythō |
Accusatif | Pythum |
Génitif | Pythūs |
Datif | Pythuī |
Ablatif | Pythū |
Pytho féminin singulier
- Delphes.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
Apparentés étymologiques modifier
Prénom modifier
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Pytho |
Vocatif | Pytho |
Accusatif | Pythonem |
Génitif | Pythonis |
Datif | Pythonī |
Ablatif | Pythonĕ |
Pytho masculin singulier
- Nom d’homme.
postquam patere urbem accepere praefecti praesidii Pytho et Philippus, pro eo, qui occupasset adgredi, opus factum esse rati, cum ualida manu Agrianum Illyriorumque erumpunt Romanosque, qui alii aliunde coibant conuocabanturque, ut signa in urbem inferrent.
— (Tite-Live, Ab Urbe Condita)- Mais bientôt les commandants de la place Python et Philippe apprirent qu’une brèche avait été pratiquée. Persuadés que cette circonstance tournerait au profit du premier occupant, ils sortent brusquement avec un gros détachement d’Agriens et d’Illyriens, et fondent sur les Romains, qui accouraient de tous côtés et se rassemblaient en tumulte pour entrer dans la ville. — (traduction)
Prononciation modifier
- \ˈpyː.tʰoː\, [ˈpyːt̪ʰoː] (Classique)
- \ˈpi.to\, [ˈpiːt̪o] (Ecclésiastique)
Références modifier
- « Pytho », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage