acceptor
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin acceptor.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
acceptor \æk.ˈsɛp.tɚ\ |
acceptors \æk.ˈsɛp.tɚz\ |
acceptor \æk.ˈsɛp.tɚ\
- Accepteur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Biochimie) Récepteur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation modifier
- Varsovie (Pologne) : écouter « acceptor [Prononciation ?] »
- Texas (États-Unis) : écouter « acceptor [Prononciation ?] »
Latin modifier
Étymologie modifier
- (Nom commun 1) Déverbal de accipio (« recevoir, entendre, accepter »), dérivé de acceptum, avec le suffixe -tor.
Nom commun 1 modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | acceptor | acceptorēs |
Vocatif | acceptor | acceptorēs |
Accusatif | acceptorem | acceptorēs |
Génitif | acceptoris | acceptorum |
Datif | acceptorī | acceptoribus |
Ablatif | acceptorĕ | acceptoribus |
acceptor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : acceptrix)
- Accepteur, celui qui accepte, qui reçoit.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Receveur des impôts.
Dérivés modifier
Nom commun 2 modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | acceptor | acceptorēs |
Vocatif | acceptor | acceptorēs |
Accusatif | acceptorem | acceptorēs |
Génitif | acceptoris | acceptorum |
Datif | acceptorī | acceptoribus |
Ablatif | acceptorĕ | acceptoribus |
acceptor \Prononciation ?\ masculin
- Variante de accipiter.
- Épervier.
- Oiseleur.
Dérivés modifier
- acceptorarius (« fauconnier »)
Références modifier
- « acceptor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage