Luxembourgeois modifier

Étymologie modifier

Emprunt du verbe français.

Verbe modifier

Infinitif accouchéieren
Verbe auxiliaire hunn
Participe passé accouchéiert
Indicatif
Présent ech accouchéieren
du accouchéiers
hien, si, hatt accouchéiert
mir accouchéieren
dir accouchéiert
si accouchéieren
Passé
composé
ech hunn accouchéiert
du hues accouchéiert
hien, si, hatt huet accouchéiert
mir hunn accouchéiert
dir hutt accouchéiert
si hunn accouchéiert
Prétérit verbe sans prétérit Plus-que-parfait ech hat accouchéiert
du has accouchéiert
hien, si, hatt hat accouchéiert
mir haten accouchéiert
dir hat accouchéiert
si haten accouchéiert
Futur I ech wäert accouchéieren
du wäerts accouchéieren
hien, si, hatt wäert accouchéieren
mir wäerten accouchéieren
dir wäert accouchéieren
si wäerten accouchéieren
Futur II ech wäert accouchéiert hunn
du wäerts accouchéiert hunn
hien / si, hatt wäert accouchéiert hunn
mir wäerten accouchéiert hunn
dir wäert accouchéiert hunn
si wäerten accouchéiert hunn
Conditionnel
Conditionnel
présent
ech géif accouchéieren
du géifs accouchéieren
hien, si, hatt géif accouchéieren
mir géifen accouchéieren
dir géift accouchéieren
si géifen accouchéieren
Conditionnel
passé
ech hätt accouchéiert
du häss accouchéiert
hien, si, hatt hätt accouchéiert
mir hätten accouchéiert
dir hätt accouchéiert
si hätten accouchéiert
Impératif
accouchéier!
accouchéiert!

accouchéiere(n) \Prononciation ?\

  1. (Médecine) Accoucher.
    • Et ass drop an drun, datt eis Duechter accouchéiert. : Notre fille est sur le point d’accoucher.

Notes modifier

La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « accouchéiere » est utilisé.