Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe advertir
Indicatif Présent (yo) advierte
(tú) advierte
(vos) advierte
(él/ella/usted) advierte
(nosotros-as) advierte
(vosotros-as) advierte
(os) advierte
(ellos-as/ustedes) advierte
Imparfait (yo) advierte
(tú) advierte
(vos) advierte
(él/ella/usted) advierte
(nosotros-as) advierte
(vosotros-as) advierte
(os) advierte
(ellos-as/ustedes) advierte
Passé simple (yo) advierte
(tú) advierte
(vos) advierte
(él/ella/usted) advierte
(nosotros-as) advierte
(vosotros-as) advierte
(os) advierte
(ellos-as/ustedes) advierte
Futur simple (yo) advierte
(tú) advierte
(vos) advierte
(él/ella/usted) advierte
(nosotros-as) advierte
(vosotros-as) advierte
(os) advierte
(ellos-as/ustedes) advierte
Impératif Présent (tú) advierte
(vos) advierte
(usted) advierte
(nosotros-as) advierte
(vosotros-as) advierte
(os) advierte
(ustedes) advierte

advierte \aðˈβjeɾ.te\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de advertir.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de de advertir.

Prononciation

modifier