Voir aussi : alerte

Français modifier

Étymologie modifier

Adjectivation du participe passé de alerter.

Adjectif modifier

Singulier Pluriel
Masculin alerté
\a.lɛʁ.te\

alertés
\a.lɛʁ.te\
Féminin alertée
\a.lɛʁ.te\
alertées
\a.lɛʁ.te\

alerté \a.lɛʁ.te\

  1. Qui a été prévenu, informé d’un risque.

Traductions modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe alerter
Participe Présent
Passé (masculin singulier)
alerté

alerté \a.lɛʁ.te\

  1. Participe passé masculin singulier du verbe alerter.
    • Le gros raquetteux, alerté par le boucan du bicylindre, n’agita plus rien. — (Jean-Luc Blanchet, Marée blanche en Atlantique, Geste éditions, 2010, chapitre 7)

Prononciation modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe alertar
Indicatif Présent (yo) alerté
(tú) alerté
(vos) alerté
(él/ella/usted) alerté
(nosotros-as) alerté
(vosotros-as) alerté
(os) alerté
(ellos-as/ustedes) alerté
Imparfait (yo) alerté
(tú) alerté
(vos) alerté
(él/ella/usted) alerté
(nosotros-as) alerté
(vosotros-as) alerté
(os) alerté
(ellos-as/ustedes) alerté
Passé simple (yo) alerté
(tú) alerté
(vos) alerté
(él/ella/usted) alerté
(nosotros-as) alerté
(vosotros-as) alerté
(os) alerté
(ellos-as/ustedes) alerté
Futur simple (yo) alerté
(tú) alerté
(vos) alerté
(él/ella/usted) alerté
(nosotros-as) alerté
(vosotros-as) alerté
(os) alerté
(ellos-as/ustedes) alerté

alerté \a.leɾˈte\

  1. Première personne du singulier du passé simple de l’indicatif de alertar.