Ancien français modifier

Étymologie modifier

De l'infinitif latin adtendere ou du latin attendere (« tendre vers ; être attentif ; »). La forme conjuguée correspondante est attendit.

Forme de verbe modifier

atent \Prononciation ?\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent de atendre.
    • Qui auques a auques atent — (Vie de Saint Nicolas, 1135-1150)

Références modifier

  • « atent », dans Dictionnaire du moyen français (1330-1500), 2010, 4e édition → consulter cet ouvrage
  • Walther von Wartburg, Französisches Etymologisches Wörterbuch. Eine darstellung des galloromanischen sprachschatzes, Bonn, 1928
  • « tendre », dans Machio Okada et Hitoshi Ogurisu (dir.), Tableaux de conjugaison de l'ancien français (TCAF), Université de Wakayama, Wakayama, 2007-2012.
  • WACE, Vie de sainte Marguerite, Conception de Nostre Dame et Vie de Saint Nicolas, édition bilingue, Publication, traduction, présentation et notes par Françoise Le Saux et Nathalie Bragantini-Maillard, édition Honoré Champion, Paris, 2019, p. 378-379.

Catalan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin atent
\Prononciation ?\
atents
\Prononciation ?\
Féminin atenta
\Prononciation ?\
atentes
\Prononciation ?\

atent

  1. Attentif.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Roumain modifier

Étymologie modifier

Du latin attentus

Adjectif modifier

Adjectif
4 formes
Singulier Pluriel
Masculin
Neutre
Féminin Masculin Féminin
Neutre
Nominatif
Accusatif
Indéfini atent atentă atenți atente
Défini atentul atenta atenții atentele
Datif
Génitif
Indéfini atent atente atenți atente
Défini atentului atentei atenților atentelor

atent \a.ˈtent\ masculin singulier

  1. Attentif.

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Adverbe modifier

atent

  1. Attentivement.

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Prononciation modifier

Références modifier