Espéranto modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Composé de la racine best (« animal »), du suffixe -ar- (« groupe ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif bestaro
\bes.ˈta.ro\
bestaroj
\bes.ˈta.roj\
Accusatif bestaron
\bes.ˈta.ron\
bestarojn
\bes.ˈta.rojn\

bestaro \bes.ˈta.ro\

  1. Troupeau.
    • Supozeble la reĝa ĉevalejo, la azenejo kaj la bovejo estos por vi ne multe malpli interesaj, ol la palaco mem, ĉar ili enhavas la plej belajn bestarojn kie ajn troveblajn. — (Heinrich August Luyken, Pro Iŝtar, 1924)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. Faune.

Apparentés étymologiques modifier

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine best  .

Prononciation modifier

Références modifier

Bibliographie modifier