Voir aussi : Bonk

Anglais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

bonk \Prononciation ?\

  1. (Argot) Heurter quelque chose.
  2. (Royaume-Uni) (Argot) Baiser (faire l’amour avec).

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Attesté depuis 1477 en tant que buncken ou bonc (os), d'origine obscure.[1]

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom bonk bonken
Diminutif bonkje bonkjes

bonk masculin

  1. Fragment, morceau, pan, pièce. (gros, épais)
  2. (Familier) Mec fort

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
  • 88,2 % des Flamands,
  • 93,2 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références modifier

  1. Etymologiebank néerlandais
  2. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]