Français modifier

Étymologie modifier

De brand.

Verbe modifier

brander \bʁɑ̃.de\ transitif 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. (Suisse) Faire brûler dans une futaille un papier soufré.
  2. (Anglicisme) (Marketing) Personnaliser aux couleurs d’une marque déposée.

Apparentés étymologiques modifier

Traductions modifier

Prononciation modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Références modifier

  • Jean Humbert, Nouveau glossaire genevois, 1852, ouvrage auquel du texte a été emprunté.

Ancien français modifier

Étymologie modifier

Voir brant (« lame, épée »).

Verbe modifier

brander \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. S’embraser.
  2. Trembler (comme une flamme).

Dérivés modifier

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Dérivé de brand, avec le suffixe -er.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom brander branders
Diminutif brandertje brandertjes

brander \Prononciation ?\ masculin

  1. Brûleur.
  2. Distillateur.
  3. (Soudage) Chalumeau.
  4. (Informatique) Graveur.

Dérivés modifier

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]