Voir aussi : brùin

Ancien français modifier

Étymologie modifier

De bruir (« bruler ») → voir brouille, brouiller et brouet.

Nom commun modifier

bruin *\Prononciation ?\ masculin

  1. Bataille, lutte, dispute, querelle, brouille.
    • ne guerre ne bruin.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes modifier

Références modifier

Afrikaans modifier

Étymologie modifier

Du néerlandais bruin.

Adjectif modifier

bruin

  1. Brun.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du français brun.

Adjectif modifier

 
Verschillende tinten bruin.

bruin \bɾʌjn\

  1. Brun, marron.
    • een bruine huid.
      une peau brune, bronzée.
    • bruin brood.
      du pain bis.
    • bruine fles.
      bouteille ambrée.
    • een bruine divan.
      un divan marron.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom bruin bruinen
Diminutif bruintje bruintjes

bruin \Prononciation ?\ neutre

  1. (Couleur) Brun.
  2. Cheval brun.

Forme de verbe modifier

bruin \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de bruinen.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

  • Pays-Bas : écouter « bruin [bɾʌjn] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « bruin [Prononciation ?] »

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]