Étymologie

modifier
Déverbal de cibo (« nourrir, se nourrir »), dérivé de cibatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif cibatus cibatūs
Vocatif cibatus cibatūs
Accusatif cibatum cibatūs
Génitif cibatūs cibatuum
Datif cibatūi
ou cibatū
cibatibus
Ablatif cibatū cibatibus

cibatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Nourriture, aliments, vivres.

Forme de verbe

modifier
Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif cibatus cibată cibatum cibatī cibatae cibată
Vocatif cibate cibată cibatum cibatī cibatae cibată
Accusatif cibatum cibatăm cibatum cibatōs cibatās cibată
Génitif cibatī cibatae cibatī cibatōrŭm cibatārŭm cibatōrŭm
Datif cibatō cibatae cibatō cibatīs cibatīs cibatīs
Ablatif cibatō cibatā cibatō cibatīs cibatīs cibatīs

cibatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de cibo ou cibor.

Références

modifier