clinch
Français modifier
Étymologie modifier
- De l'anglais clinch.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
clinch | clinchs |
\klintʃ\ |
clinch \klintʃ\ masculin
- (Arts martiaux) (Anglicisme) Saisie de l'adversaire debout.
Traductions modifier
Voir aussi modifier
- clinch sur l’encyclopédie Wikipédia
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Apparenté à cling.
Verbe modifier
Temps | Forme |
---|---|
Infinitif | to clinch \klɪnt͡ʃ\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
clinches \ˈklɪn.t͡ʃɪz\ |
Prétérit | clinched \klɪnt͡ʃt\ |
Participe passé | clinched \klɪnt͡ʃt\ |
Participe présent | clinching \ˈklɪn.t͡ʃɪŋ\ |
voir conjugaison anglaise |
- Conclure.
- Serrer, verrouiller.
- Tordre la pointe d'un clou avec un marteau pour empêcher qu'il ne s'enlève.
Dérivés modifier
Synonymes modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
clinch \klɪnt͡ʃ\ |
clinches \ˈklɪn.t͡ʃɪz\ |
clinch \klɪnt͡ʃ\
- Embrassade.
- (Arts martiaux) Clinch.
- (Technique) Rivetage.
- (Marine) Étalingure.
Prononciation modifier
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- De l'anglais clinch, terme de boxe.
Nom commun modifier
Pluriel |
---|
clinches clinchen |
clinch \Prononciation ?\
- (Arts martiaux) (Anglicisme) Clinch.
- (Sens figuré) in de clinch liggen, gaan, raken met iemand : en découdre avec qn., croiser le fer avec qn., se mettre en querelle contre qn.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 92,2 % des Flamands,
- 91,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « clinch [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]