Français modifier

Étymologie modifier

De l'anglais clinch.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
clinch clinchs
\klintʃ\

clinch \klintʃ\ masculin

  1. (Arts martiaux) (Anglicisme) Saisie de l'adversaire debout.

Traductions modifier

Voir aussi modifier

  • clinch sur l’encyclopédie Wikipédia  

Anglais modifier

Étymologie modifier

Apparenté à cling.

Verbe modifier

Temps Forme
Infinitif to clinch
\klɪnt͡ʃ\
Présent simple,
3e pers. sing.
clinches
\ˈklɪn.t͡ʃɪz\
Prétérit clinched
\klɪnt͡ʃt\
Participe passé clinched
\klɪnt͡ʃt\
Participe présent clinching
\ˈklɪn.t͡ʃɪŋ\
voir conjugaison anglaise

clinch \klɪnt͡ʃ\ transitif

  1. Conclure.
  2. Serrer, verrouiller.
  3. Tordre la pointe d'un clou avec un marteau pour empêcher qu'il ne s'enlève.

Dérivés modifier

Synonymes modifier

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
clinch
\klɪnt͡ʃ\
clinches
\ˈklɪn.t͡ʃɪz\

clinch \klɪnt͡ʃ\

  1. Embrassade.
  2. (Arts martiaux) Clinch.
  3. (Technique) Rivetage.
  4. (Marine) Étalingure.

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

De l'anglais clinch, terme de boxe.

Nom commun modifier

Pluriel
clinches
clinchen

clinch \Prononciation ?\

  1. (Arts martiaux) (Anglicisme) Clinch.
    • (Sens figuré) in de clinch liggen, gaan, raken met iemand : en découdre avec qn., croiser le fer avec qn., se mettre en querelle contre qn.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 92,2 % des Flamands,
  • 91,0 % des Néerlandais.


Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]