constitutivus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de constitutum, avec le suffixe -ivus.
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | constitutivus | constitutivă | constitutivum | constitutivī | constitutivae | constitutivă |
Vocatif | constitutive | constitutivă | constitutivum | constitutivī | constitutivae | constitutivă |
Accusatif | constitutivum | constitutivăm | constitutivum | constitutivōs | constitutivās | constitutivă |
Génitif | constitutivī | constitutivae | constitutivī | constitutivōrŭm | constitutivārŭm | constitutivōrŭm |
Datif | constitutivō | constitutivae | constitutivō | constitutivīs | constitutivīs | constitutivīs |
Ablatif | constitutivō | constitutivā | constitutivō | constitutivīs | constitutivīs | constitutivīs |
constitutivus \Prononciation ?\
- Constitutif, de constitution.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Anglais : constitutive
- Espagnol : constitutivo
- Français : constitutif
- Italien : costitutivo
Références modifier
- « constitutivus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage