Voir aussi : conteste

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe contester
Participe Présent
Passé (masculin singulier)
contesté

contesté \kɔ̃.tɛs.te\

  1. Participe passé masculin singulier de contester.

Prononciation modifier

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe contestar
Indicatif Présent (yo) contesté
(tú) contesté
(vos) contesté
(él/ella/usted) contesté
(nosotros-as) contesté
(vosotros-as) contesté
(os) contesté
(ellos-as/ustedes) contesté
Imparfait (yo) contesté
(tú) contesté
(vos) contesté
(él/ella/usted) contesté
(nosotros-as) contesté
(vosotros-as) contesté
(os) contesté
(ellos-as/ustedes) contesté
Passé simple (yo) contesté
(tú) contesté
(vos) contesté
(él/ella/usted) contesté
(nosotros-as) contesté
(vosotros-as) contesté
(os) contesté
(ellos-as/ustedes) contesté
Futur simple (yo) contesté
(tú) contesté
(vos) contesté
(él/ella/usted) contesté
(nosotros-as) contesté
(vosotros-as) contesté
(os) contesté
(ellos-as/ustedes) contesté

contesté \kon.tesˈte\

  1. Première personne du singulier du passé simple de l’indicatif de contestar.

Prononciation modifier