contignatio
Latin modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de contignatus (« planchéié »), avec le suffixe -io.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | contignatio | contignationēs |
Vocatif | contignatio | contignationēs |
Accusatif | contignationem | contignationēs |
Génitif | contignationis | contignationum |
Datif | contignationī | contignationibus |
Ablatif | contignationĕ | contignationibus |
contignatio \kon.tiɡˈnaː.ti.oː\ féminin
- (Architecture) Plancher, étage.
Sin autem officient trabes seu limina aut contignationes, de superioribus partibus aperiatur et ita inmittatur. Et ad summam ita est gubernandum, ut, ex quibuscumque partibus caelum prospici poterit, per ea fenestrarum loca relinquantur; sic enim lucida erunt aedificia.
— (Vitruve, De architectura)- Si le jour était arrêté par une poutre, un linteau, un plancher, il faudrait faire des ouvertures au-dessus des obstacles qu'il rencontre, et l'introduire par là; en un mot, il faut s'y prendre de manière que partout où le ciel pourra être vu à découvert, il y ait place pour des fenêtres : c'est ainsi qu'on aura des maisons bien éclairées. — (traduction)
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Anglais : contignation
- Espagnol : contignación
- Français : contignation
- Polonais : kondygnacja
Références modifier
- « contignatio », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « contignatio », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage