Français modifier

Étymologie modifier

(XIXe siècle) Du polonais czamara, apparenté à l’espagnol zamarra et au français chamarre.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
czamara czamaras
\tʃa.ma.ʁa\
 
Hommes portant la czamara (1848)

czamara \tʃa.ma.ʁa\ féminin

  1. (Habillement) Sorte de redingote à brandebourgs, considérée par les Polonais au XIXe siècle comme un costume national.
    • - Bah ! interrompit Rymza, n’ai-je pas vu dans ma jeunesse Kociuszko, le chef de notre nation, un grand homme, habillé en paysan krakovien, c’est-à-dire en czamara ? - Comment ! en czamara ? répliqua Wilbik, c’était une tarataka. - La czamara a des brandebourgs, l’autre n’en a pas, s’écria Mickiewicz. — (Adam Mickiewicz, Thadée Soplitza, dans les Œuvres poétiques complètes de Adam Mickiewicz, traduction Christien Ostrowski, tome II, Paris, Charpentier, 1845, page 107)

Traductions modifier

Voir aussi modifier

Références modifier

Polonais modifier

Étymologie modifier

De l’italien zimarra[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif czamara czamary
Vocatif czamaro czamary
Accusatif czamarę czamary
Génitif czamary czamar
Locatif czamarze czamarach
Datif czamarze czamarom
Instrumental czamarą czamarami

czamara \Prononciation ?\ féminin

  1. (Habillement) Czamara.
    • Przygnał do nas w czarnej czamarze i futrzanej czapie na głowie.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • czamara sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Références modifier

  1. « czamar(k)a », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927