Voir aussi : défect

Anglais modifier

Étymologie modifier

Du latin defectus.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
defect
\ˈdiː.fɛkt\
defects
\ˈdiː.fɛkts\

defect \ˈdiː.fɛkt\

  1. Défaut, dégât, vice.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Verbe modifier

Temps Forme
Infinitif to defect
\dɪˈfɛkt\
Présent simple,
3e pers. sing.
defects
\dɪˈfɛkts\
Prétérit defected
\dɪˈfɛk.tɪd\
Participe passé defected
\dɪˈfɛk.tɪd\
Participe présent defecting
\dɪˈfɛk.tɪŋ\
voir conjugaison anglaise

defect \dɪˈfɛkt\ intransitif

  1. Passer à l'ennemi, faire défection.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • defect sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin defectus.

Nom commun modifier

defect neutre

  1. Défaut, vice, malfaçon, panne.
    • mechanisch defect.
      défaillance mécanique.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 98,9 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Adjectif modifier

defect

  1. Défectueux, cassé.
    • een defecte machine : une machine en panne.
    • defect maken : détraquer.
    • defect raken : tomber en panne.
    • het (telefoon)toestel is defect : l’appareil est en dérangement.

Synonymes modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]