Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de fiñv (« mouvement »), avec le préfixe di-, littéralement « sans mouvement ».

Adjectif modifier

Nature Forme
Positif difiñv
Comparatif difiñvocʼh
Superlatif difiñvañ
Exclamatif difiñvat

difiñv \ˈdi.fĩɥ\ ou \ˈdi.fĩf\

  1. Sans bouger, immobile.
    • Goll a chom difiñv evel ur morvarcʼh sacʼhet war ar cʼherreg. — (Ernest ar Barzhig, Kad Luina, in Al Liamm, no 164, mai-juin 1974, page 185)
      Goll reste immobile comme un hippocampe coincé sur les rochers.
    • He daouarn ganti e godelloù he zavañjer, e selle ouzhin, difiñv, ha me a gave din e oa tost da ouelañ. — (Roparz Hemon, Ar Cʼhorf dindan dreid va zad-kozh, in Al Liamm, no 12-13, janvier-avril 1949, page 34)
      Les mains dans les poches de son tablier, elle me regardait, sans bouger, et je pensais qu’elle était prête à pleurer.
    • Ar cʼherreg du, soubet er sklerijenn, n’ oant ket difiñvocʼh eget an amzer, na muiocʼh sonnet eget ar mor damroz. — (Youenn Drezen, E-tal ar Feunteun, in Al Liamm, no 46, septembre-octobre 1954, page 8)
      Les rochers noirs, plongés dans la clarté, n’étaient pas plus immobiles que le temps, ni plus figés que la mer rosâtre.

Dérivés modifier

Nom commun modifier

Mutation Forme
Non muté difiñv
Adoucissante zifiñv
Durcissante tifiñv

difiñv \ˈdi.fĩɥ\ ou \ˈdi.fĩf\ masculin

  1. Immobilité
    • Diouz an noz, goude pred, pa lintre al loar en oabl sioul, e plije d’ar Vorvercʼh pignat el Liorz, hag, astennet war al leton, sellout a-dreuz fustou ar gwez, sklisennou-lucʼh a gorolle war an dour du, ar fiñv nemetañ e-kreiz an difiñv. — (Adapté d’un conte populaire par X…, Morvercʼh an Enez Roz, in Gwalarn, no 136-137, mai-juin 1941, page 345)
      Le soir, après le repas, lorsque la lune brillait dans le ciel calme, la Sirène aimait grimper dans le jardin, et, allongée sur la pelouse, regarder à travers les troncs d’arbres les étincelles qui dansaient sur l’eau noire, le seul mouvement au milieu de l’immobilité.