Voir aussi : Dogan, Doğan, doğan, Dōgan, Dôgan

Breton modifier

Étymologie modifier

Forme contractée de daougan, composé de daou (« deux ») et de kan (« chant »), euphémisme pour désigner le coucou[1].

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté dogan doganed
Adoucissante zogan zoganed
Durcissante togan toganed

dogan \ˈdoː.ɡãn\ masculin (pour une femme, on dit : doganez)

  1. Cocu.
    • N’eus na mar na kistion,
      E oa dogan ar C’hampion : [...] ?
      — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /3, Éditions Al Liamm, 1988, page 199)
      C’est sûr et certain,
      Le Campion était cocu : [...] ?

Dérivés modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté togan
Adoucissante dogan
Spirante zogan

dogan \ˈdoːɡãn\

  1. Forme mutée de togan par adoucissement.

Références modifier