Polonais modifier

Étymologie modifier

De dozwolić, dérivé de zwolić, avec le préfixe do- et, plus avant, de woleć. Apparenté au tchèque dovolený (« permis, autorisé »).

Adjectif modifier

Nombre Cas Masculin
animé
Masculin
inanimé
Neutre Féminin
Singulier Nominatif dozwolony dozwolone dozwolona
Vocatif
Accusatif dozwolonego dozwolony dozwoloną
Génitif dozwolonego dozwolonej
Locatif dozwolonym
Datif dozwolonemu
Instrumental dozwolonym dozwoloną
Pluriel Nominatif dozwolon dozwolone
Vocatif
Accusatif dozwolonych
Génitif dozwolonych
Locatif
Datif dozwolonym
Instrumental dozwolonymi

dozwolony \dɔzvɔˈlɔ̃nɨ\

  1. Autorisé, permis.
    • Policja zatrzymała pijanego kierowcę ciężarówki, który sześciokrotnie przewyższał dozwoloną granicę alkoholu na litr wydychanego powietrza.
      La police a arrêté un chauffeur de camion ivre qui avait six fois la limite autorisée d'alcool par litre d'air expiré.

Antonymes modifier

Références modifier