Étymologie

modifier
De l’allemand Dübel (« cheville, goujon »)[1].

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif dubiel dubiele
Vocatif dubielu dubiele
Accusatif dubiela dubiely
Génitif dubiela dubiely
Locatif dubielu dubielach
Datif dubielowi dubielom
Instrumental dubielem dubielami

dubiel \dubʲjɛl\ masculin animé

  1. (Désuet) Idiot.

Synonymes

modifier

Références

modifier
  1. « dubiel », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927