Voir aussi : dým

Polonais modifier

Étymologie modifier

Du vieux slave дымъ, dymŭ.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif dym dymy
Vocatif dymie dymy
Accusatif dym dymy
Génitif dymu dymów
Locatif dymie dymach
Datif dymowi dymom
Instrumental dymem dymami
 
1. Fumée : dym.
 
2. Rixe, baston : dym.

dym \dɨm\ masculin inanimé

  1. Fumée.
    • Sąsiad poczuł dym i zadzwonił po straż pożarną.
      Un voisin a senti de la fumée et a appelé les pompiers.
  2. (figuratif, familier) un combat impliquant plusieurs personnes.

Prononciation modifier

Dérivés modifier

Slovaque modifier

Étymologie modifier

Du vieux slave дымъ, dymŭ.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif dym dymy
Génitif dymu dymov
Datif dymu dymom
Accusatif dym dymy

Locatif dyme dymoch
Instrumental dymom dymami

dym \dɪm\ masculin inanimé

  1. Fumée.
    • Niet dymu bez ohňa.
      Il n’y a pas de fumée sans feu.