Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Provient de een, avec le suffixe -zaam.

Adjectif modifier

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée eenzaam eenzamer eenzaamst
Forme déclinée eenzame eenzamere eenzaamste  
Forme partitive eenzaams eenzamers

eenzaam \Prononciation ?\

  1. Désert, désolé, inhabité
    • een eenzaam eiland. ‒ une ile déserte.
  2. Esseulé, isolé, seul, abandonné.
    • een eenzame oude man. ‒ un vieil homme esseulé.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,6 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]