emeritus
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin emeritus (« achevé »).
Adjectif modifier
emeritus
Prononciation modifier
- Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « emeritus [Prononciation ?] »
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | emeritus | emerită | emeritum | emeritī | emeritae | emerită |
Vocatif | emerite | emerită | emeritum | emeritī | emeritae | emerită |
Accusatif | emeritum | emerităm | emeritum | emeritōs | emeritās | emerită |
Génitif | emeritī | emeritae | emeritī | emeritōrŭm | emeritārŭm | emeritōrŭm |
Datif | emeritō | emeritae | emeritō | emeritīs | emeritīs | emeritīs |
Ablatif | emeritō | emeritā | emeritō | emeritīs | emeritīs | emeritīs |
emeritus \Prononciation ?\
- Terminé, achevé.
Références modifier
- « emeritus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du latin emeritus (« achevé »).
Nom commun modifier
emeritus
Synonymes modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 82,2 % des Flamands,
- 84,2 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « emeritus [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]