Breton modifier

Étymologie modifier

Forme pronominale du verbe klevet (« entendre »).

Verbe modifier

en em glevet \ẽn‿ẽm ˈɡleːvet\ pronominal (voir la conjugaison)

  1. S’entendre, avoir des relations amicales avec une personne.
    • Mat en em gleve an Ao. Dinasked hag e vab ? — (Per Denez, E peoc'h an nevez-hañv, in Al Liamm, no 28, septembre-octobre 1951, page 42)
      M. Dinasked et son fils s’entendaient bien ?
  2. S’entendre, se mettre d’accord sur quelque chose avec quelqu’un.
    • Pa ’z eo gwir o deus cʼhoant an holl da vont, tennomp plouz-berr, hag an hini en devezo ar blouzenn verrañ pe hirañ, hervez ma vezimp en em glevet a-raok, hennezh a yelo en hent. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 84)
      Puisque tous veulent y aller, tirons à la courte paille, et celui qui aura la paille la plus courte ou la plus longue, selon ce que nous aurons convenu avant, celui-là prendra la route.