failleren
Étymologie
modifier- Du français faillir.
Verbe
modifierfailleren intransitif
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | failleer | failleerde |
jij | failleert | |
hij, zij, het | failleert | |
wij | failleren | failleerden |
jullie | failleren | |
zij | failleren | |
u | failleert | failleerde |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
zijn | faillerend | gefailleerd |
- Faire faillite, faire banqueroute.
Synonymes
modifierApparentés étymologiques
modifierTaux de reconnaissance
modifier- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 41,3 % des Flamands,
- 40,0 % des Néerlandais.
Prononciation
modifier→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- (Région à préciser) : écouter « failleren [Prononciation ?] »
Références
modifier- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]