Voir aussi : Glimmen

Allemand modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich glimme
2e du sing. du glimmst
3e du sing. er glimmt
Prétérit 1re du sing. ich glimmte, glomm
Subjonctif II 1re du sing. ich glimmte, glömme
Impératif 2e du sing. glimm!, glimme!!
2e du plur. glimmt!!
Participe passé geglimmt, geglommen
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

glimmen \ˈɡlɪmən\ intransitif (voir la conjugaison)

  1. Rougeoyer.
    • Durch die Luftzufuhr glimmte die Glut noch einmal auf.
      L’arrivée d’air a permis aux braises de rougeoyer

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

A rapprocher de l'allemand glimmern et de l'anglais glimmer, de même sens.

Verbe modifier

Présent Prétérit
ik glim glom
jij glimt
hij, zij, het glimt
wij glimmen glommen
jullie glimmen
zij glimmen
u glimt glom
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben/zijn glimmend geglommen

glimmen \ɣlɪ.mə:\ intransitif

  1. Luire.

Synonymes modifier

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,0 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]