glimmen
Allemand modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich glimme |
2e du sing. | du glimmst | |
3e du sing. | er glimmt | |
Prétérit | 1re du sing. | ich glimmte, glomm |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich glimmte, glömme |
Impératif | 2e du sing. | glimm!, glimme!! |
2e du plur. | glimmt!! | |
Participe passé | geglimmt, geglommen | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
glimmen \ˈɡlɪmən\ intransitif (voir la conjugaison)
- Rougeoyer.
Durch die Luftzufuhr glimmte die Glut noch einmal auf.
- L’arrivée d’air a permis aux braises de rougeoyer
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « glimmen [Prononciation ?] »
- (Région à préciser) : écouter « glimmen [Prononciation ?] »
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | glim | glom |
jij | glimt | |
hij, zij, het | glimt | |
wij | glimmen | glommen |
jullie | glimmen | |
zij | glimmen | |
u | glimt | glom |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben/zijn | glimmend | geglommen |
glimmen \ɣlɪ.mə:\ intransitif
Synonymes modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,0 % des Flamands,
- 99,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- Pays-Bas : écouter « glimmen [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]